Havayı yararak ilerliyordu ruhum. Birer uzantısı yoktu sözlerimin.
Bunca yıl yaşadım -ki damlanın düşüş süresinden fazla- kim bilir kimler gördü, kimler duydu. Dağılışı muhteşem gözlerinin ve bir de sesi vardı. Tütüyordu dumanı, yeni yanmıştı belli ki. Seçilmiş heceler; muhteşem sesliler ve sessizler; kimisi beni sever, kimisi ölür.