I -Uyanış

Sanki yıllarca uyumuş gibi uyandım. Bütün bedenim tutulmuştu. Ayağa kalktığımda dengemi sağlayamadım, tekrar geri oturdum. İçinde olduğum bu yer hakkında hiçbir şey bilmediğimi farkettim. Bastığım yer topraktı. Yatağım alçak ve sertti. Dışarıyı görmeyişime rağmen kaosun kokularını alabiliyordum. Kadın ve çocukların panik içindeki bağırışmaları bu çadırımsı yapıdan içeri sızıyordu. Mevsimde bir sonbahar havası vardı. Isınmak için yakılan odun nefese dönüşen havaya güzel bir tat vermişti. Bastığım yerin serinliği ateş gibi yanan ayaklarım için bir uyanış hediyesi oldu. Uyandığım yerden öte , kendim hakkında da pek bir şey hatırlamıyordum. Nedense insan kendisi hakkındaki sorgulamaları en ön planda tutmuyor. Kendimi hatırlamadan da yaşamaya devam edebilirim sanırım. Düşünmek boş geldiğinde ayağa kalktım. İçeriye ışığı sızdıran çıkışın nerde olduğunu buldum ve ona doğru hareket ettim...